Πέντε πράγματα για μένα

Αφού χώνεψα επιτέλους το πασχαλινό τραπέζι (δεν τίμησα μεν τον οβελία, αλλά έκανα άλλες παρασπονδίες), σκέφτηκα να επανέλθω στην μπλογκόσφαιρα με το «παιχνίδι» που «σάρωσε» τους τελευταίους μήνες στα ελληνόφωνα ιστολόγια: κάθε blogger γράφει 5 πράγματα για τον εαυτό του. Έπειτα πετά το «μπαλάκι» σε άλλους πέντε διαδικτυακούς γραφιάδες, οι οποίοι δεν έχουν συμμετάσχει μέχρι εκείνη την ώρα. Ψυχαναλυτικό πείραμα; Ανάγκη εκδήλωσης μιας μορφής κοινωνικοποίησης; Όχημα διαδικτυακής αλληλογνωριμίας; Απλώς ένα «to know us better» (ποιος δεν θυμάται την ασπρόμαυρη ελληνική ταινία με Εξαρχάκο, Γιουλάκη, Βαλσάμη και άλλους καλούς ηθοποιούς που είχαν την έκφρασή αυτή για προσφάι!), βρε αδερφέ; Όπως και να το δει κανείς, σίγουρα έχει ενδιαφέρον, γιατί ο κάθε blogger απαντά με τρόπο που φέρει έντονη την πρσωπική σφραγίδα του.

Η πάσα για να συμμετάσχω κι εγώ στο «παιχνίδι» ήρθε από τον συνάδελφο Gutenberg, που διατηρεί το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο «Στο Πιεστήριο». Μου πήρε σχεδόν δύο μήνες για να την «πιάσω», αλλά κάλλιο αργά, παρά ποτέ (οι επιδόσεις μου στα σπορ ανέκαθεν ήταν φτωχές)!

Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

1. Αποφάσισα ότι θέλω να γίνω δημοσιογράφος στη Β'-Γ' Γυμνασίου, αλλά το «μικρόβιο» είχε εκδηλωθεί πολύ νωρίτερα. Από πιτσιρικάς «ρουφούσα» τα δελτία ειδήσεων και τις εφημερίδες, αγαπούσα πολύ το γράψιμο, έκανα φανταστικές εκπομπές, τύπωνα μικρές εφημερίδες και περιοδικά με τη γραφομηχανή μου (απέκτησα το πρώτο θαυμαστό τέτοιο μηχάνημα στη Β' Δημοτικού και λίγα χρόνια αργότερα αναβαθμίστηκα, καθώς η μητέρα μου μου έκανε δώρο μια ηλεκτρονική γραφομηχανή).
2. Απέκτησα τον πρώτο υπολογιστή μου, μαζί με έναν εκτυπωτή, μόλις τελείωσα το Γυμνάσιο και πέρασα όλο το καλοκαίρι γράφοντας και τυπώνοντας ιστορίες, μικρά βιβλία, περιοδικά (είχα γίνει πια μεγαλοεκδότης!...). Περίπου τέσσερα χρόνια αργότερα μπήκε στη ζωή μου και το Διαδίκτυο και τότε πλέον «κόλλησα» για τα καλά με αυτά τα μηχανήματα του διαβόλου.
3. Όσο ανυπόμονος ήμουν μικρός, άλλο τόσο υπομονετικός είμαι σήμερα. Αυτό που έχει μείνει αναλλοίωτο είναι το πείσμα (Ταυράκι, γαρ!).
4. Μια απογευματινή βόλτα κοντά στη θάλασσα πριν δύσει ο ήλιος είναι το τονωτικό μου «φάρμακο» όποτε νιώθω κουρασμένος. Καφές, κουβεντούλα, παγωτό (ή γλυκό) είναι τα απαραίτητα συνοδευτικά.
5. Πιστεύω στις δυνατότητες που παρέχει το Διαδίκτυο να κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη και πιο ενδιαφέρουσα, αλλά δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι το Ίντερνετ και γενικότερα η τεχνολογία είναι πανάκεια.

Αφού επιτέλεσα το καθήκον μου, ώρα να περάσω τη σκυτάλη σε 5 συν-ιστολόγους. Ο βασικός λόγος που άργησα να λάβω μέρος στο «παιχνίδι» ήταν ότι όλοι σχεδόν οι γνωστοί, φίλοι και άγνωστοι -πλην αξιόλογοι,- κατά τη γνώμη μου- bloggers είχαν ήδη παίξει. Τελικά, κατάφερα να βρω τους εξαιρετικούς συναδέλφους (δεν είναι σχήμα λόγου ούτε επίδειξη αβροφροσύνης) Τάκη Καμπύλη, Γκάζι Καπλάνι και Μιχάλη Μητσό, καθώς και τους e-φίλους Τρελογιατρό και Stefan.