27.5.07

In Memoriam

Τα ξημερώματα της Παρασκευής η Αμαλία Καλυβίνου, η νεαρή κοπέλα η οποία με το ιστολόγιο που δημιούργησε για να καταγγείλει τα λάθη, τις αυθαιρεσίες, την εγκληματική συμπεριφορά γιατρών σε βάρος της και τα περιβόητα φακελάκια, συγκλόνισε και κατάφερε να ακουστεί όχι μόνο στην εγχώρια μπλογκόσφαιρα αλλά και πέρα από αυτή, άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Τα θλιβερά νέα έγιναν γνωστά από το blog της διά χειρός της κοινωνικής λειτουργού που τη στήριζε τα τελευταία χρόνια.

Εδώ και πολλές ημέρες τα μηνύματα συμπαράστασης, οι γεμάτες στοργή αλλά και ανησυχία ερωτήσεις για την πορεία της υγείας της Αμαλίας είχαν πάρει μορφή χιονοστιβάδας στο ιστολόγιό της. Οι δικοί της άνθρωποι τα παρακολουθούσαν και της μετέφεραν το ενδιαφέρον των (πολλές φορές άγνωστων) φίλων, οι οποίοι άφηναν ένα σύντομο σημείωμα κάτω από το τελευταίο post της Αμαλίας. «Αμαλία, μας διαβάζεις; Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ανησυχήσει. Πού είσαι κοριτσάκι μου; Αισθάνεσαι καλά; Χρειάζεσαι κάτι; Γράψε τουλάχιστον ότι είσαι καλά. Μόνο αυτό. Ίσως, βέβαια, και να σε ενοχλούμε. Αν σε πιέζουμε, συγχώρεσέ μας. Όλοι νομίζω από ενδιαφέρον το κάνουμε», έγραφε για παράδειγμα μία από τις e-φίλες της, η Γωγώ.

Από το τελευταίο μήνυμα της Αμαλίας μέχρι εκείνο της κοινωνικής λειτουργού κυρίας Φρόσως Χατζάκη, μεσολάβησαν περίπου 100 μηνύματα, ανάλογα με αυτό της Γωγώς. Και βέβαια ο καταιγισμός σημειωμάτων συνεχίστηκε και μετά. «Καλό ταξίδι, Αμαλία», «θερμά συλληπητήρια στην οικογένειά της» και άλλα παρόμοια μηνύματα -πάνω από 300 ως την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές- κατέκλυσαν το ιστολόγιο που επί δύο χρονιά αποτέλεσε «χαστούκι» για το σάπιο κομμάτι του χώρου της υγείας.

Παράλληλα, τα αφιερωμένα στην Αμαλία posts σε όλη την ελληνόφωνη μπλογκόσφαιρα έχουν ξεπεράσει τα 100. Ενδεικτικά, και σε τυχαία σειρά, εντοπίσαμε τα ακόλουθα:
Η Αμαλία μπορεί να έφυγε από τη ζωή, όμως παραμένει ανάμεσά μας με το ιστολόγιό της, τις σκέψεις της και όσα μας έμαθε. Δοκιμάστηκε, πόνεσε, απογοητεύτηκε, κατήγγειλε, ταρακούνησε, συγκίνησε, ενέπνευσε, απέδειξε ότι η μπλογκόσφαιρα και το Διαδίκτυο δεν είναι εικονική πραγματικότητα αλλά κομμάτι της πραγματικής ζωής, που μπορεί μάλιστα να αφυπνίσει τα «παραδοσιακά» μέσα και να τους δώσει θέματα από ανθρώπους για ανθρώπους. Όπως εύστοχα σημειώνει ο Μιχάλης Παναγιωτάκης στο Ιστολόγιον, «το "Malpractice" είναι η επιτομή ενός πράγματος που τα μπλογκ μπορούν να κάνουν καλά: να δώσουν βήμα καταγγελίας και να αναδείξουν θέματα που, εσκεμμένα ή από αδιαφορία, δεν περνούν στα μέσα ενημέρωσης, και μάλιστα στην περίπτωση της Αμαλίας, κάτι ακόμα πιο χρήσιμο: βήμα για επώνυμες καταγγελίες (και επαίνους), παρακάμπτοντας τη φοβία ή απροθυμία των ΜΜΕ να μπλέξουν στην ανελεύθερη περί "δυσφημήσεως" νομοθεσία/βιομηχανία της χώρας μας (για να μην μιλήσω για πιθανές "διαπλοκές")».

Ήδη πολλοί συν-ιστολόγοι έχουν τονίσει ότι η προσπάθεια της Αμαλίας πρέπει να συνεχιστεί. Στο πλαίσιο αυτό, έχει προταθεί το ιστολόγιό της ή κάποιο άλλο, νέο, να λειτουργήσουν ως κέντρα καταγγελιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα σε τρεις ημέρες ο αριθμός παραπομπών προς το Malpractice από άλλα ιστολόγια το ανέβασε στην 5η θέση της κατάταξης του Sync με τα δημοφιλέστερα blogs. Παράλληλα, έχει δοθεί ραντεβού για την 1η Ιουνίου, καθώς η πρόταση του ανθυποπυραγού Νίκου Στεργίου να γίνει η ημέρα αυτή Ημέρα Αμαλίας και να αναρτηθεί σε όλα τα ιστολόγια ως σύνθημα το μότο-ευχή της 30χρονης κοπέλας «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες, ρε παιδια, όχι ο κανόνας...» έχει αγκαλιαστεί από τους περισσότερους bloggers.

Αμαλία, σ' ευχαριστούμε! Καλό ταξίδι!

7 σχόλια:

A.F.Marx είπε...

Γράψτε και στις εφημερίδες...
Γράψτε...
Να φτάσει η τελευταία προτροπή της Αμαλίας ("Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας…") και σε ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με το διαδίκτυο και τα blogs

N.Ago είπε...

Καλό της ταξίδι Μάριε.
Δεν έγραψα στο δικό μου blog για την Αμαλία, αλλά έχω βάλει το banner που βρήκα σε ένα άλλο blog, to motel.
Συνήθως, όταν κάποιας είναι άρρωστος, αποφεύγω να του υπενθυμίσω την αρρώστια, πιστεύοντας ότι ενοχλείται. Μπορεί να είναι κακό αλλά, έτσι σκέφτομαι.
Καλημέρα και καλή βδομάδα.

indictos είπε...

Το πιό χαρακτηριστικό όλων των ποστ για τον θάνατο της Αμαλίας είναι οτι τα περισσότερα έχουν κλειστά τα σχόλια, και αυτα που τα επιτρέπουν έχουν ελάχιστα. Το πάγωμα αυτό νομίζω οτι πηγάζει απο το γεγονός οτι ίσως να ήταν το πιό άδολο και αγνό πράγμα που συνέβει στην κοινότητα μας.
Προσωπικά αισθάνομαι μια τεράστια ήττα.

Marialena είπε...

Την 1η Ιουνίου Θα είμαστε όλοι μαζί στο να τιμήσουμε τη μνήμη της Μάριε, έστω και αν τα λόγια μας μπορεί να μην έχουν καμμιά βαρύτητα, μπρος στον αγώνα ζωής που έδωσε η Αμαλία.

Τουλάχιστον αναπαύτηκε τώρα... Μ.

Μάριος Ροζάκος είπε...

@ A.F.Marx:
Γράψαμε και συμπεριλάβαμε την προτροπή της. Η ιστορία της Αμαλίας και ο αντίκτυπός της στην μπλογκόσφαιρα αποτυπώνονται στα χθεσινά φύλλα (29/5/2007) του «Ελεύθερου Τύπου» (http://www.e-tipos.com/newsitem?id=1031) και των «Νέων» (http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20070529&nid=4839857), και μάλιστα με «χτύπημα» στην πρώτη σελίδα. Όπως πληροφορήθηκα, τα δύο δημοσιεύματα έδωσαν το έναυσμα και για τηλεοπτικές αναφορές. Εύχομαι το μήνυμα να ελήφθη.

@ N.Ago:
Ανθρώπινο και κατανοητό αυτό που λες, N.Ago. Η Αμαλία, όμως, διέφερε από τους συνήθεις αρρώστους. Η δύναμη και η φλογερή γραφίδα της ευτυχώς παραμένουν κοντά μας μέσα από το ιστολόγιό της. Εύχομαι η συνέχεια της εβδομάδας να είναι καλή (γιατί τα τέλη της περασμένης και οι αρχές τούτης εδώ ήταν έντονα βαμμένες στο μωβ του πένθους)...

@ Indictos:
Πολύ εύστοχο το σχόλιό σου, αγαπητέ φίλε. Προσυπογράφω!

@ Marialena:
Είναι ακριβώς όπως τα λες, Μαριαλένα μου. Ραντεβού την 1η Ιουνίου.

Titina είπε...

Για τους αγγέλους δεν κλαίμε... Ελπίζουμε μόνο να μην μας μισήσουν όλους για τον "ανθρώπινο"(;) τρόπο με τον οποίο τους φέρθηκαν κάποιοι...
Καλό της -και πιο ήσυχο από το επίγειο- ταξίδι!
Τιτίνα

Μάριος Ροζάκος είπε...

@Titina:
Έχεις απόλυτο δίκιο...